Staszic, Stanisław

ks. Stanisław Wawrzyniec Staszic (1755-1826) – polski działacz polityczny i oświatowy, ksiądz, pionier spółdzielczości, pisarz i publicysta, filozof i tłumacz, geograf i geolog, mąż stanu, filantrop, działacz, kawaler Orderu Orła Białego.

Syn Wawrzyńca, burmistrza Piły i Katarzyny z Mędlickich. Po ukończeniu seminarium duchownego w Poznaniu, wyjechał na studia do College Royal w Paryżu, gdzie poświęcił się głównie naukom przyrodniczym i fizycznym. Poznał tam bardzo głośnego, jak na owe czasy, filozofa G. L. Buffona. Po powrocie do kraju w 1781 roku Staszic został wychowawcą synów Andrzeja Zamoyskiego. Znajomość z Ordynatem wpłynęła na poglądy polityczno-społeczne Staszica. Po 1795 roku zajął się działalnością na rzecz rozwoju gospodarczego kraju oraz pracą naukową. W 1808 roku został prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk i funkcję tą pełnił aż do śmierci. Był członkiem Izby Edukacyjnej i Dyrekcji Edukacji Narodowej Księstwa Warszawskiego oraz Towarzystwa Elementarnego do Ksiąg. W 1810 roku rozpoczyna pracę na stanowisku radcy w Radzie Stanu. W 1816 roku zostaje mianowany dyrektorem Wydziału (później Dyrekcji) Przemysłu i Kunsztów w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji. W 1824 roku został ministrem Stanu Królestwa Polskiego. Założyciel Szkoły Akademiczo-Górniczej w Kielcach i Instytutu Agronomicznego w Marymoncie oraz Szkoły Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego, która w 1827 roku osiągnęła status wyższej uczelni. W 1801 roku zakupił dobra hrubieszowskie, a w 1816 roku założył Hrubieszowskie Towarzystwo Rolnicze.

Zmarł 20 stycznia 1826 roku, a 24 stycznia w Warszawie odbył się jego pogrzeb, będący wielką manifestacją. Pochowany został w dawnym kościele klasztornym Ojców Kamedułów na Bielanach.

Był autorem następujących dzieł: Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego, Przestrogi dla Polski, Dziennik, O ziemiorództwie Karpatów i innych gór i równin Polski, Ród ludzki.


  • Obchody 100-ej rocznicy zgonu Stanisława Staszica.
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu: Lubartów, 21 grudnia 1925 r.

    zespół: 35/43/0, Akta miasta Lubartowa, sygn. 307.

  • Pismo Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych Policji do Komisji Województwa Podlaskiego w sprawie założenia drugiej apteki w Siedlcach z własnoręcznym podpisem Stanisława Staszica, Radcy Stanu Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji.
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu: Warszawa, 2 czerwca 1823 r.

    zespół: 35/94/0, Akta ze zbiorów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, sygn. 64

  • Korespondencja Komisji Rządowej Spraw Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do Biskupa Chełmskiego obrządku greckokatolickiego dotycząca wymogów formalnych prezent na beneficja z własnoręcznym podpisem Stanisława Staszica, Radcy Stanu podpisanego w zastępstwie Ministra
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu:  Warszawa, 26 sierpnia 1817 r.

    zespół: 35/95/0, Chełmski Konsystorz Greckokatolicki, sygn. 180.

  • Pismo Gustawa Grotthusa Prezesa Towarzystwa Rolniczego Fundacji Staszica w Hrubieszowie do Okręgowego Urzędu Ziemskiego w Lublinie w sprawie parcelacji majątku Drohiczany, stanowiącego własność w/w Towarzystwa
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu: Dziekanów, 17 maja 1923 r.

    zespół: 35/434/0, Okręgowy Urząd Ziemski w Lublinie, sygn. 2855.

  • Statut Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowie
    Miejsce i data druku: Lublin, 1924 r.

    zespół: 35/434/0, Okręgowy Urząd Ziemski w Lublinie, sygn. 2855.

  • Fragment rękopisu artykułu Jana Riabinina pt. “Hrubieszowskie Towarzystwo Rolnicze na przełomie” opublikowanego w pracy zbiorowej pod red. Zygmunta Kukulskiego “Stanisław Staszic” wydanej w Lublinie w 1926 r.
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu: Lublin, ok. 1925-1926 r.

    zespół: 35/627/0, Spuścizna Jana Riabinina (1878-1942), sygn. 12.

  • Listy Seweryna Potockiego – pełnomocnika ks. Anny Lotarynskiej adresowane prawdopodobnie do Stanisława Staszica w sprawie sprzedaży dóbr Hrubieszowskich
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu: Lwów, 10 grudnia 1814 r. i 7 lutego 1815 r.

    zespół: 35/639/0, Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie Fundacji Staszica, sygn. 1.

  • Akta dotyczące nabycia gruntów oraz podań do sp. Staszica czynionych
    Data sporządzenia dokumentu:

    zespół: 35/639/0, Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie Fundacji Staszica, sygn. 225.

  • Akta dóbr Hrubieszowa oraz sprawy testamentu Stanisława Staszica
    Data sporządzenia dokumentu:

    zespół: 35/639/0, Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie Fundacji Staszica, sygn. 246.
Dzięki Jego staraniom i hojnie ofiarowanym funduszom wzniesione zostały Pałac Staszica oraz pomniki – Mikołaja Kopernika i księcia Józefa Poniatowskiego; przeznaczył znaczne środki w swym testamencie na rzecz kilku warszawskich szpitali, na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego i Instytut Głuchoniemych oraz na budowę dla ubogich Domu Przytułku i Pracy przy ul. Wolskiej.

  • Żałobne nabożeństwo za duszę śp. Stanisława Staszica
    Data sporządzenia dokumentu:
    zespół: 35/639/0, Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie Fundacji Staszica, sygn. 472.

  • Uwagi Bandkiego do statutu Stanisława Staszica
    Data sporządzenia dokumentu:

    zespół: 35/639/0, Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie Fundacji Staszica, sygn. 514.

  • Biografia Stanisława Staszica ze wstępem p. o. Prezesa Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowskiego  K. Aleksiejewa
    Data sporządzenia dokumentu: ok. 1910 r.

    zespół: 35/639/0, Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie Fundacji Staszica, sygn. 786.

  • Tablaeu absolwentów prywatnej 8-klasowej Szkoły Męskiej im. S. Staszica w Lublinie
    Miejsce i data sporządzenia dokumentu: Lublin, 1909 r.

    zespół: 35/1004/0, Spuścizna Kazimierza Wyszyńskiego [1890-1935, działacz niepodległościowy], sygn. 38.
W 1801 r. Staszic zakupił dobra Hrubieszowskie. Jednakże dopiero w 1811 r. stał się prawnym ich właścicielem. Tereny te miały powierzchnię 6000 hektarów (12000 morgów) i oprócz miasta Hrubieszów znajdowało się tam kilka wiosek. Statut Hrubieszowskiego Towarzystwa Rolniczego zniósł w tych dobrach pańszczyznę i nadał chłopom prawo własności użytkowanej ziemi, a na własność wspólną przeznaczył lasy, stawy, część gruntów uprawnych oraz młyny, tartak, cegielnie itp. Towarzystwo prowadziło kasę pożyczkową, szpital, organizowało szkoły, udzielało stypendiów itp. Hrubieszowskie Towarzystwo Rolnicze było wówczas jedną z najbardziej dojrzałych organizacji przedspółdzielczych w Europie.

BIBLIOGRAFIA

  • Brodowska H., Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie, Warszawa 1956
  • Cieślak F., Archiwum Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowskiego fundacji Staszica (1784-1945), “Archeion”, T. 38 (1962), s. 89-104.
  • Duda J., Statut Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie, Palestra, Nr 7 (1980), s. 65-69;
  • Molik W., Stanisław Staszic, Poznań 1980
  • Sikora J., Stanisław Staszic, Katowice 1974
  • Stanisław Staszic i jego dzieło, red. J. Topolski, Poznań 1978
  • Stanisław Staszic i jego epoka, red. Cz. Kucharska, Z. Popławski, Piła 2006
  • Stanisław Staszic twórca polskiego wyższego szkolnictwa technicznego, red. S. Meducki, Kielce 2010
  • Wielkopolski Słownik Biograficzny, Poznań 1983
  • Wójcik Z., Stanisław Staszic – geolog, Warszawa 2005
  • Wójcik Z., Stanisław Staszic, Kraków 1999
  • Panasiewicz J., Uwagi o początkach Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowskiego. Zeszyty Staszicowskie, z. 5, 2006, s. 61-87